«اصغر توسلی» تهیه کننده و کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون در گفت و با خبرنگار سینماپرس با اشاره به علل افول سینما و از دست دادن مخاطبان خود در سال های اخیر؛ بیان کرد: فرایند فرسایشی کاهش مخاطبان تلویزیون، رخدادی ناگهانی نبوده؛ بلکه سال‌هاست که آرام‌آرام شکل گرفته و امروز به نقطه‌ای رسیده که دیگر نمی‌توان آن را نادیده گرفت. در نگاه من، علت بنیادی این فروپاشی تدریجی، ناآگاهی مدیران، برنامه‌سازان و سیاست‌گذاران رسانه‌ای نسبت به ماهیت رسانه و کارکردهای آن است.
کارگردان و تهیه کننده مجموعه تلویزیونی پرمخاطب روزگار جوانی متذکر شد: رسانه، همچون ابزاری است که اگر کارکرد آن به‌درستی شناخته نشود، نه‌تنها به کار نمی‌آید، بلکه گاه به شکلی معکوس و تخریبی عمل می‌کند. این ناآگاهی، در ادوار مختلف مدیریتی تکرار شده و باعث شده تا نه از ظرفیت رسانه بهره گرفته شود، نه از مخاطب شناختی حاصل گردد، و نه مسیر تولید محتوا بر مدار نیاز جامعه باشد.
کارگردان مجموعه تلویزیونی این یک دادگاه نیست در خصوص پس زده شدن فعالین متبحر تلویزیون توسط مدیران آن، تصریح کرد: امروز با تلویزیونی مواجه‌ایم که با وجود ده‌ها شبکه و برنامه، هیچ اثری در زندگی مخاطب ندارد؛ زیرا ساختار مدیریت آن، به‌جای بهره‌گیری از نیروهای کارآزموده، آن‌ها را یکی‌یکی کنار زده و به حاشیه رانده است.
وی افزود: چنین مدیریتی تاب حضور افراد آگاه را ندارد؛ چراکه حضور آنان، پرده از ناتوانی مدیران برمی‌دارد. بنابراین، متخصصان یکی پس از دیگری حذف شده‌اند تا فضا برای مدیریت‌های ناکارآمد فراهم‌تر شود.
توسلی در خصوص پلتفرم های نمایش خانگی بیان کرد: در این میان، پلتفرم‌های نوظهور با نگاهی تازه و انگیزه‌ای اقتصادی، راه خود را گشوده‌اند. نه اینکه بی‌نقص باشند، اما لااقل روحی تازه در کالبد رسانه دمیده‌اند. بسیاری از فعالان این پلتفرم‌ها، همان نیروهای باتجربه‌ی تلویزیون‌اند که سال‌ها نادیده گرفته شدند و اکنون، در فضایی آزادتر و پویاتر به فعالیت مشغول‌اند.
کارگردان مجموعه تلویزیونی پای پیاده تصریح کرد: این پلتفرم‌ها، اگرچه خود نیز نیازمند شناخت عمیق‌تری از رسانه‌اند، اما تا اینجای کار، به‌مراتب موفق‌تر از تلویزیون ظاهر شده‌اند. زیرا هم مخاطب را بهتر می‌شناسند، هم به جریان تولید محتوا اهمیت می‌دهند، و هم از ظرفیت‌های انسانی استفاده می‌کنند.
«اصغر توسلی» در پایان این گفت و گو خاطرنشان ساخت: پخش یک برنامه‌ی خوب یا سریالی موفق در تلویزیون، شاید بتواند مخاطبی مقطعی جذب کند، اما این بازگشت لحظه‌ای، هرگز به معنای ترمیم اعتماد از دست‌رفته نیست. نمونه‌اش سریال‌هایی مانند پایتخت یا برخی مسابقات تلویزیونی‌ست که تنها در زمان پخش، اندک توجهی برمی‌انگیزند و به‌زودی از حافظه‌ی مخاطب محو می‌شوند.
ارسال نظر